You are currently browsing the monthly archive for Xuño 2011.

The Homens, ou polo menos o que isto escribe (Wu, aínda que supoño que os outros tamén), estamos consternados, cabreados e tristes polo peche de Galicia Hoxe, o único diario escrito totalmente en galego, que hoxe publica o seu último número. Con todas as eivas que se lle queiran ver, as súas páxinas contiñan unha das seccións de cultura máis interesantes do panorama (se é que por aquí a alguén lle interesa a cultura, que ao mellor ese é o problema), prestábanlle máis atención que case ningunha outra cabeceira aos movementos sociais (se é que por aquí hai algún tipo de sociedade que se mova) e, ademais, dábannos cabida, como en moi poucos outros sitios, aos minúsculos grupos que insistimos na estupidez de facer música en galego. Máis abaixo pego unha pequena e desordenada mostra do noso caso, como última homenaxe.

Con todo, o que máis nos doe, e máis aos que temos a desgraza de dedicarnos ao xornalismo, como é o meu caso, é que 19 persoas queden na rúa dun día para outro. A todas elas, e especial á nosa querida valedora Marga Tojo, un abrazo furioso.

http://www.galiciahoxe.com/hemeroteca-web/gh/melodias-carraxe/idEdicion-2009-12-17/idNoticia-497977/

http://www.galiciahoxe.com/hemeroteca-web/gh/unha-banda-culto/idEdicion-2007-10-19/idNoticia-221909/

http://www.galiciahoxe.com/hemeroteca-web/gh/na-praia-son-dos-sanyo-balon-nivea/idEdicion-2006-07-23/idNoticia-67631/

 

 

 

 

http://www.galiciahoxe.com/hemeroteca-web/gh/escena-compostela-dalle-benvida-tres-the-homens/idEdicion-2007-11-02/idNoticia-227320/

http://www.galiciahoxe.com/hemeroteca-web/gh/roi-fernandez-son-un-incomprendido-total/idEdicion-2007-08-11/idNoticia-197580/

 

http://www.galiciahoxe.com/hemeroteca-web/gh/hai-ritmo-na-web-the-homens-dez-mil-visitas-dia/idEdicion-2007-10-29/idNoticia-225729/

http://www.galiciahoxe.com/hemeroteca-web/gh/the-homens-raia-gusta-da-caldeirada/idEdicion-2008-05-04/idNoticia-295892/

http://www.galiciahoxe.com/hemeroteca-web/gh/implacabel-disparador-dos-escenarios/idEdicion-2008-07-06/idNoticia-320512/

http://www.galiciahoxe.com/hemeroteca-web/gh/compostelans-samesugas-the-homens-actuan-hoxe-barcelona/idEdicion-2009-03-07/idNoticia-403151/

http://www.galiciahoxe.com/hemeroteca-web/gh/the-homens-inaugura-power-pop-2-0/idEdicion-2009-07-21/idNoticia-450491/

http://www.galiciahoxe.com/hemeroteca-web/gh/musica-culto/idEdicion-2010-03-04/idNoticia-522400/ 

http://www.galiciahoxe.com/hemeroteca-web/gh/roi-fernandez-dificil-escoller-diria-frank-zappa-foi-mais-grande/idEdicion-2009-07-12/idNoticia-447311/

http://www.galiciahoxe.com/hemeroteca-web/gh/l-uomo-di-gomma/idEdicion-2010-11-12/idNoticia-609842/ 

http://www.galiciahoxe.com/hemeroteca-web/gh/adeus-rock-costa/idEdicion-2011-06-04/idNoticia-675759/

 

Atención á afirmación pomposa: a última edición do Rock en Costa vai significar para moitos de nós o final dunha época. O sábado que vén, o festival que levamos organizando desde que empezou o século baixa a persiana. Os encargados de pechar seremos L’Uomo di Gomma, Samesugas, Royalties, uns reunidos Redullos e os The Homens, todos grupos vencellados á Asociación Xurásica, que organiza o evento. Coma sempre, o concerto faise no barrio do Castiñeiriño, en Santiago de Compostela (desta vez no antigo colexio Ramón Cabanillas), a entrada é de balde e as bebidas son baratas.

Eu (Wu) non estiven nas primeiras edicións do Rock en Costa. Perdín un par delas porque houbo uns anos nos que non vivín en Compostela. Si que participei, en cambio, do ambiente da Casa Xurásica a mediados e finais dos noventa, que foi cando se instituíu esta especie de local de ensaio e salón social para punks que aínda é hoxe. A casa orixinal séguese sostendo, de milagre, na rúa da Chaparra, fronte ao valado da escola de FP. Cando cheguei a Santiago DC para estudar, no 1996, alí ensaiaban xa os Redullos, penso que Por Teléfono, Fame Neghra e Pesadelo en Mouronçom (aos dous últimos grupos uniríame eu meses despois). A nómina dos que fixeron música entre as súas paredes decrépitas, fose de xeito habitual ou episódico, é impresionante para quen coñeza a minúscula historia do rock compostelán: por algunha das tres localizacións que tivo a casa (a primeira na Chaparra, a segunda xunto á vía do tren na rúa do Castiñeiriño e a actual, en Meixonfrío) pasaron Samesugas, Royalties, Fulsomes, Street Fighter, The Homens, Pollegros, Novedades Carminha e tantos outros que agora esquezo.

O festival foi unha evolución natural dos ensaios. Faciamos, e facemos, moito ruído, e sabémolo. Os veciños do Castiñeiriño nunca protestaron. Como premio, en lugar de regalarlles un día sen amplificadores ocorréusenos sacar os altavoces á rúa e facer un ensaio aberto a todo o mundo. Algo diso tiñan os primeiros Rock en Costa, os que se fixeron (de aí o nome) na pendente da rúa da Chaparra, e nos que tocaban os grupos da casa e outros conxuntos amigos. A cousa fíxose así entre o 2000 e o 2005, con algún ano no que se faltou á cita e algún outro no que a festa se tivo que trasladar ao interior pola chuvia. Xa digo que nas primeiras edicións non estiven; quen queira facer puntualizacións será benvido.

Desa época recordo, iso si, o fabuloso ano (sería o 2004) no que os Pollegros, a orquestra do hardcore, tivemos que tocar dúas veces: a primeira cando nos era propio, ao principio do festival; a segunda, ás tantas da mañá, bastante prexudicados, para pechar o concerto e deixar bo sabor de boca ao público despois dun amago de ostias cun grupo madrileño que se propasara co público. Recordo tamén deses anos a Janite tirando bebida á rúa desde o piso de arriba da casa; o reparto de ceras Jovi, cortesía de Leche Pascual, a razón dun paquete de catro por cada cervexa; un chuzas que se colgou do valado de formigón da escola e o partiu, coa conseguinte costalada; as carreiras para conseguir palés cos que elevar os amplis e evitar así que se mollasen coa auga dos aspersores duns chalets que hai máis arriba.

O festival foi medrando ano a ano naquelas edicións seminais. A alguén (probablemente a Soni ou a Xocas, que foron, con Alberte, a alma da organización todos estes anos) se lle ocorreu que estaría ben pedir permiso ao Concello en lugar de ocupar a rúa polas bravas. A alguén se lle ocorreu poñer un picho de cervexa; imaxino a sorpresa do encargado de instalalo, vendo que o tiña que deixar ante a porta dunha casa case arruinada. A alguén se lle ocorreu poñer uns focos, bandeirolas e unha barra rudimentaria, vender rifas, pedir axudas municipais…

Que eu lembre, o 2005 resultou o punto de partida do Rock en Costa tal e como hoxe é. Foi a primeira vez que saíu da empinada rúa da Chaparra para pasar ao campo da festa do Castiñeiriño, agora soterrado debaixo de varios edificios de vivendas. Naquela ocasión o palco fora un pequeno camión de orquestra e contratárase por primeira vez equipo de son. The Homens fixemos alí o noso primeiro concerto, aínda sen as camisetas de raias que despois paseariamos por tantos palcos. Actuaran tamén Pollegros, Samesugas, Post Mortem e Redullos. No vídeo de abaixo podedes ver imaxes dese ano (aínda que poña que foi no 2004, Terri equivócase, foi o do 2005) e da Casa Xurásica orixinal por dentro.

A cousa seguiu medrando. Ao ano seguinte coincidiu coas festas patronais do barrio e significou o inicio dunha tradición que non se rompeu ata a edición especial do 2011: no Rock en Costa sempre tiña que tocar algún grupo portugués. A cita tivo dúas datas no 2006: o xoves celebrouse o festival grande, no campo da festa, con D3Ö, de Coimbra, The Homens, The Lorchas e Bang 74; o sábado houbo un regreso etílico e tolo á rúa da Chaparra, no que actuaron (polo menos) Los Iribarnes, Pollegros e os Redullos, que se despedían da escena. Creo recordar que houbo máis bandas.

No 2007 houbo festa de presentación na sala Nasa, con Los Ruínes, The Homens e o celebrado debut en directo de Projecto Mourente. No festival actuaron os lisboetas Act-Ups, Samesugas, Última SacudidaRoyalties e os Riff Raff ferroláns, impersonators dos AC/DC.

A edición seguinte, a do 2008, foi para min especial, cun campo da festa abarrotado e cinco grupazos, os portugueses Sizo e Bunnyranch, os vascos Paniks, os coruñeses Black Panda e os locais Dr. Gringo. O bolo dos Sizo aínda é hoxe un dos que máis me impresionaron de todos os que vin. Paralelamente, eses foron anos de gran actividade da Asociación Xurásica, que organizou roteiros a pé, torneos de baloncesto e outros concertos durante o resto do ano, no Centro Sociocultural do Castiñeiriño, con grupos composteláns e de fóra.

Confeso que nas últimas dúas edicións perdín un pouco de comba. Axudei na organización a medio gas, e ao concerto nin puiden ir. Son as cousas de envellecer e sobre todo de ter un neno. No 2009, cando o evento se fixo no interior do Centro Sociocultural cos lusos Green Machine e os galegos Novedades Carminha, Minapolaris e uns Royalties trompeteros, só puiden ir ás probas de son; era a primeira vez que saía da casa despois de ser papá.

No 2010 tampouco estiven: tocaron, na pista de básquet do Centro Sociocultural, Born a Lion pola parte portuguesa e Skarmento, Foggy Mental Breakdown e Los Chavales pola galega.

E o sábado acaba todo. Polo menos en principio. Montar un festival leva tempo e custa cartos, agora que non abunda nin unha cousa nin a outra. Foron, con todo, uns anos preciosos de rocanrol, festas extremas, intensas reunións na caseta de madeira da rotonda do Castiñeiriño e quilométricos intercambios de e-mails. O proceloso proceso de confección do cartel é para comentar noutra ocasión. A mellor despedida que lle podiamos dar ao noso festi é xuntarnos os grupos que actualmente ensaiamos na Casa Xurásica, a directiva da Asociación (Xocas, Soni, Alberte, Iria, Peke, Álvaro e todos os demais, sodes moitos e teño pouca memoria) e os esforzados socios para prenderlle lume á noite, recordar todo o que foi e empezar a pensar no que será. O festival pode rematar, pero os punks seguiremos séndoo ata o final.

Vémonos o sábado.

Entramos en período de reflexión, aínda que non durará moito: o venres 10 estamos en Ouzande (A Estrada), xunto con Narf, no festival Música x dez; o sábado 11 despedimos o Rock en Costa, que para tantos de nós significou moitísimo. Máis abaixo, a nota de prensa do festival máis grande que se coñeceu.

TODO LISTO PARA A DERRADEIRA EDICIÓN DO COMPOSTELÁN FESTIVAL ROCK EN COSTA
Samesugas, Royalties, L’Uomo di Gomma, The Homens e Redullos tocarán na despedida da cita musical do Castiñeiriño, que cumpre xa dez anos

O concerto, con entrada de balde, levarase a cabo o 11 de xuño no patio do antigo Colexio Ramón Cabanillas, na rúa do Restollal

Dosier, imaxes e clips de audio e vídeo picando aquí.

Santiago de Compostela, 03-06-2011. Despois de dez edicións, o ROCK EN COSTA despídese neste 2011 cun cartel cen por cento compostelán. Todo está xa preparado para o concerto, no que as bandas SAMESUGAS, ROYALTIES, L’UOMO DI GOMMA, THE HOMENS e REDULLOS (que se reúnen tras cinco anos e só para esta data), todas elas vencelladas ao festival e á organizadora Asociación Xurásica, serán as encargadas de poñer música á baixada de telón desta cita anual co mellor rock de Galicia e Portugal. O ROCK EN COSTA 2011 intégrase, ademais, dentro do programa de FESTAS POPULARES COMPOSTELA 2011, unha alternativa popular ás festas institucionais organizada por diversos colectivos de Santiago.

O festival ROCK EN COSTA naceu a principios de século como extensión da actividade da Casa Xurásica, o local de ensaio polo que pasaron boa parte dos grupos de rock composteláns dos últimos tempos, de Fame Neghra aos Fulsomes ou os Redullos, pasando por Samesugas, Por Teléfono, Street Fighter ou Pollegros. Nas súas dez edicións, o festival destacou polo seu compromiso cos barrios como motores culturais das cidades e pola aproximación entre as músicas de Galicia e Portugal.

Cinco grupos vencellados á Xurásica
Nesta derradeira edición serán os grupos vencellados á Asociación Xurásica os que dean a despedida á cita. SAMESUGAS, cun novo disco a punto de ser editado, porán de novo sobre as táboas un dos directos máis contundentes do país; o seu punk rock suoroso suma agora máis melodía sen perder intensidade nin vatios.

Tamén apostan pola vertente máis intensa do rock os ROYALTIES. A banda máis escandinava de Compostela leva uns meses presentando o seu terceiro disco, Sen volta atrás, agora con formación reforzada por un guitarrista máis e por ventos.

L’UOMO DI GOMMA son, pola súa banda, a última banda en chegar ao universo da Xurásica, aínda que os seus compoñentes son veteranos da escena, con experiencia en grupos como The Homens, Fulsomes ou Samesugas. Practican un punk experimental e atronador, plasmado polo momento no EP Tea party (2010).

Á despedida do ROCK EN COSTA acudirán tamén THE HOMENS, unha das bandas máis activas do país. Desde a súa aparición no 2004, os composteláns levan cerca de 200 concertos, os 50 últimos nun formato acústico-ruidista no que reinterpretan os seus temas de pop extremo en clave austera, psicodélica e melódica.

Reunión duns clásicos
Ademais, para a ocasión xuntaranse por primeira vez REDULLOS, o clásico grupo compostelán disolto hai xa un lustro. Históricos dos noventa, os seus compoñentes orixinais subirán ao palco para interpretar, en exclusiva para o último ROCK EN COSTA, temas que xa forman parte da memoria colectiva do rock santiagués.

ROCK EN COSTA 2011_______

SAMESUGAS
ROYALTIES
L’UOMO DI GOMMA
THE HOMENS
REDULLOS

Sábado 11 de xuño. 21:00 horas.
Patio do antigo Colexio Ramón Cabanillas, rúa do Castiñeiriño 21, Compostela
Entrada de balde

myspace.com/rockencostafestival
facebook.com/xurasica
http://festaspopularescompostela.blogspot.com/